Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

modus imperativus

Język: łaciński
EJO 1999,s. 248 Definicja współczesna

Tryb morfologiczny będący wykładnikiem semantycznego trybu woluntalnego. Wyraża rozkaz, prośbę, radę itp., a w zdaniach przeczących zakaz, lub ostrzeżenie

Cytaty

DonGl/1542, s. 206

Modus – naznaczenie, obyczaj; indicativus – ukazujący, skazujący, coniunctivus – słączający, optativus – żądający, imperativus – rozkazujący, infinitivus – niezgraniczony, niezagraniczony.

Jan/1594, s. [58] ([57-58]) Definicja

[Górnicki] Przeto gdy mąm nápisáć bȯj sie Bogá, tedy tu kropki być muszą, by sie nie zdáłá jedná sylábá buoj sie Bogá, to jest imperativus.