Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

modus imperativus

Język: łaciński
EJO 1999,s. 248 Definicja współczesna

Tryb morfologiczny będący wykładnikiem semantycznego trybu woluntalnego. Wyraża rozkaz, prośbę, radę itp., a w zdaniach przeczących zakaz, lub ostrzeżenie

Cytaty

Quid est [Modus] Imperativus? Quo utimur in imperando et praecando.

[Co to jest tryb rozkazujący? To taki, którego używamy w rozkazywaniu lub proszeniu.]

Modi qui sunt? Indicativus ut lego: Imperativus ut lege: Optativus ut utinam legerem: Coniunctivus ut cum legam: Infinitivus ut legere. Impersonalis ut legitur.

Obyczáje ktore są? Ukázujący jáko czytam: Rozkázujący jáko czytaj: Żądájący jáko obym czytał: Złączájący jáko gdy czytam: Nieograniczony jáko czytáć. Krom osob jáko czyta się.

Sposobow skończonych w języku Włoskim są cztery [...].

Imperativus Rozkázujący, ktorego roskázująć co uzywamy, jáko: Leggi tu czytaj ty [...].

Imperat. và tu idź ty.

Modi itidem tres: Indicativus, Imperativus, Infinitivus

[Verborum Modi] Imperativus. [Słow tryby] Rozkazujący.

Tryb (modus) oznacza stosunek czynności do rzeczywistości i woli mówiącego: a) ★orzekający (oznajmujący, indicativus).b) ★przypuszczający (łączący, coniunctivus), c) życzący (optativus), d) ★rozkazujący (rozkaźnik, imperativus).

Imperativus, p. czasowniki II 3.