Historical dictionary
of grammatical terms online

casus accusativus

Language: łaciński
EJO 1999,15 Contemporary definition

Przypadek syntetyczny o prymarnej funkcji syntaktycznej (gramatycznej). Rzeczownik w a. występuje w związku syntaktycznym z czasownikami przechodnimi, zajmując przy nich pozycję drugiego argumentu, w terminach tradycyjnych: pełniąc funkcję dopełnienia bliższego.

Quotations

Mora/1592, p. 69 E3r [73] Definition

Quid est Accusativus? Quo utimur, cum personam aut rem verbo subicimus: Ut, Lego Virgilium. Accusandi tamen voce praecipue gaudet: Accuso te furti, [zádájęć złodziejstwo.].

[Co to jest biernik? To przypadek, którego używamy, gdy osobę lub rzecz podporządkowujemy czasownikowi, np. "Lego Vergilium" ('Czytam Wergiliusza'). Jednak zwłaszcza cieszy słowem oskarżania: "Accuso te furti" ('Oskarżam cię o kradzież').]
Duch/1699, p. 35

Sześć są kazusy álbo spadki, ktore są, Nominativus, Genitivus, Dativus, Accusativus, Vocativus, Ablativus.

Miánujący, Rodzący, Dawájący, Oskarżájący, Wzywájący, Oddalájący.

Nominatif, Génitif, Datif, Accusatif, Vocatif, Ablatif.

Duch/1699, p. 36

Máłą liczbę, i wielką, będę często znáczył [...] przez ábrewiacye sing. plur. [...]. Tákże spadkow tákowemi partikułámi, nom. miánujący; gen. rodzący; dat. dawájący; acc. oskarżájący; voc. wzywájący; abl. oddalájący. álbo też jedną tylko literą N. G. D. A. V. A.