wymawiać (się), wymówić (się)

Filtr: 2 dzieła

• Wszystkie dzieła
• Sek/1549
• Murz/1551 (wyd. 1)
• KochOrt/1592
• Mora/1592
• Jan/1594
• Sty/1675
• Duch/1699
• Mal/1700
• Klecz/1767
• SzyGram/1767
• SzyPocz/1770
• Nał/1774
• Dudz/1776
• Lub/1778
• Ant/1788
• Szum/1809
• Gddk/1816
• Rew/1845
• Desz/1846
• Br/1848
• Kurh/1852
• Malin/1869–1870
• Czep/1871–1872
• Oż/1883
• Jes/1886
• Uchw.AU/1891
• Lor/1907
• Łoś/1918
• Kon/1920
• Król/1922
• ZwO/1924

Na przykład słowo Francuskie: donner, gdy się wymawia, łamie się we czworo, jako słyszeć można: d-o-n-é [...].

P. Co trzeba rozumieć przez Głoski Krotkie i Długie? O. To, że te Głoski wymawiając trzeba albo przeciągnąć albo krotko wymowić.

P. Wielorakie jest Wymawianie Francuskiego Języka? O. Dwojakie: Jedno, ktorym wiersze, i (le discours soutenu) Mowę poważną wymawiają Francuzi. Drugie, ktorym wymawiają każdą Potoczną Mowę.

W razie gdy przyimka jednozgłoskowego zakoń­czonego na spółgłoskę, nie można łagodnie wymówić przed wyrazem, mającym na początku kilka spółgłosek, przydajemy mu głos eufoniczny -e; i tak: za ostro brzmi.