terminów gramatycznych online
sufiks
Geneza: łac. suffixus 'przypięty'
Sufiks (przyrostek). Afiks występujący w wyrazie po rdzeniu, od którego może być oddzielony ciągiem innych sufiksów.
Cytaty
Dz przed sufiksami -ski, -stwo, -ka i w tematach na d: n. p. ludzki, dowództwo, śledztwo, wychodźtwo, schadzka.
Z nie s przed sufiksem -ca: n. p. zwycięzca, znalazca.
Rzeczowniki, utworzone za pomocą sufiksu -stwo od tematów przymiotnikowych na -owo, które w wymawianiu już zatraciły, pisać należy bez w: n. p. ojcostwo, królestwo Józefostwo, i t. p .; utworzone zaś od innych tematów, które także mają w, pisać przez -wstwo, n. p. szewstwo, (szewc); prawodawstwo (prawodawca); myśliwstwo (myśliwy) i t. p.
Przez u piszą się wyrazy: [...] wszystkie z sufixem - un: piastun, opiekun ... [...].
Przed sufixami: — ski, — sko, — skość, — stwo, i — ki — ko, po tematach: ma ż — , z — , g — , pisze się s: Boski (Boż + ski), męski (męż + ski), kaliski, praski, brzeski, francuski, bóstwo, męskość; bliski , wąski . . . z wyjątkiem rzeczowników żeńskich z sufixem — ka, w których pierwiastkowe z pisze się przez z: wiązka, wiązek; Francuzka, Francuzek.
Poza tem będziemy pisali inne takie pochodne imiona w ten sposób, że do tematu, pisanego na sposób cudzoziemski, będziemy dodawali przyrostki (sufiksy) według pisowni polskiej np. nietzscheanizm, saint-simonizm, waiter-scotyzm, kreutzerowski i t. d.