terminów gramatycznych online
przyrostek partykuła
Cytaty
Zgłoski, a czasem tylko głoski ci, ć, ś, że, ż, to, siś, żeto, żto, cito, li, lito, łączą się częstokroć z zakończeniem zaimka jakiegokolwiek i nadają mu albo więcéj wybitności, albo przyczyniają, albo ujmują znaczenia. Zgłoski takowe lub głoski przyrostkami zowiemy.
W trybie warunkowym, spójniki te: abym: żebym, zamieniamy na przyrostki: bym, i kładziemy po czasie przeszłym niedokonanym, lub dokonanym trybu oznajmującego, osobie 3ciéj liczby pojedynczéj lub mnogiéj.
Przyrostki: ci, że, li, zamiast: czy ci, czyż, czyli, łączymy ze słowem na końcu w zapytaniach: np. powiedział ci? zamiast: czy ci powiedział?
Znakomitsze przyrostki są: by, byle, ć, ci, ćto, cito, kolwiek, lada (leda), li, lito, liż, no, ino, ś, si, śto, sito, to, ż, że, żeto, żeby.
§ 436. Przyrostek by, jako cząstka nierozdzielna wyrazu, pisze się łącznie na końcu spójników i słów w formach trybu warunkowego, bezpośrednio po imiesłowie przeszłym na -ł, -ła, -ło, lub też na końcu innego wyrazu w tymże zdaniu (ob. § 275); np. aby, oby, ażeby, choćby, chociażby.
Przyrostek by pisze się razem na końcu spójników i trybu warunkowego po imiesłowie przeszłym na ł, ła, ło lub na końcu innego wyrazu w tym zdaniu przed orzeczeniem warunkowym: aby, ażeby, gdyby, wiedziałbyś, jużbym zrobił, mybyśmy chcieli itp.