Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

rzeczownik męski

Język: polski

Cytaty

Jes/1886, s. 105

Dotychczasowa zasada jest tu taka: Przymiotnik, odnoszący się do rzeczownika męskiego, kończy się w Narzędniku i Miejscowniku liczby pojedyńczéj na-ym lub -im.

Kon/1920, s. 14

§ 3 . Podług pierwszej odmiany odmieniają się rzeczowniki męskie, zakończone na spółgłoskę — np. stół, koń, anioł — dalej imiona męskie zdrobniałe, zakończone na o, np. Tadzio, Stefcio, Józio, wujcio, ojcunio i t. p.

Król/1922, s. 14

Rozróżniamy deklinację rzeczowników: a) męską, rzecz. męskie zakończ. na spółgłoskę i zdrob. na o, b) żeńską, na a, i oraz na spółgłoskę zmiękczoną lub powstałą ze zmiękczenia, c) nijaką, na o-e, ę, d) mieszaną męskie rodowe na o i pospolite na a, nijakie obce na um.