rzeczownik męski

Filtr: 3 dzieła

• Wszystkie dzieła
• Szum/1809
• Bor/1830
• Rozp./1830
• Br/1848
• Such/1849
• Kurh/1852
• Malin/1869–1870
• Oż/1883
• Jes/1886
• Uchw.AU/1891
• Król/1907
• Lor/1907
• Łoś/1918
• Kon/1920
• Król/1922

Ponieważ więc rzeczowniki męzkie kończą się na spółgłoski, łącząc je przeto z cechą zdrobniałości, nie okrzesujemy ich z końcowych głosek, czyli z ich piętna rodzaju męzkiego: pies pies-ek, las las-ek, młyn młyn-ek.

[...] przetwarzając zatém rzeczowniki żeńskie i nijakie na wyrazy zdrobniałe, uskuteczniamy dwa działania [...].

Dotychczasowa zasada jest tu taka: Przymiotnik, odnoszący się do rzeczownika męskiego, kończy się w Narzędniku i Miejscowniku liczby pojedyńczéj na-ym lub -im.

Zakończenie a — y. I. a) Przyswojone rzeczow. z łacińskiego i greckiego, tam nijakie a u nas męskie, mają w 1. przyp. l. m. — a (na 1. miejscu) obok — y.

Zakończenie — ów — y (i) w 2 . przyp. l. mn. rzeczowników męskich.