rzeczownik męski

Filtr: 2 dzieła

• Wszystkie dzieła
• Szum/1809
• Bor/1830
• Rozp./1830
• Br/1848
• Such/1849
• Kurh/1852
• Malin/1869–1870
• Oż/1883
• Jes/1886
• Uchw.AU/1891
• Król/1907
• Lor/1907
• Łoś/1918
• Kon/1920
• Król/1922

Męskie, niektóre polskie, a po większej części łacińskie używane rzeczowniki z zakończ. ż ta, odmieniają się podług 1 prawidła i wzoru tu wyż. w dziale.

Przeszło 150 takich łatanych rzeczowników męskich.

W pisowni koniecznie się wymaga, zamieniając rzeczowniki męskie, żeńskie, i średnie na zbiorowe, nie kaleczyć składu rzeczowników tychże, gdzie z, dz, c, na końcu jest rzecz. zostaje niezmienną, osobliwie w następnych rzecz. Mąż, męża męz-stwo; męż-ny, a nie męsny męstwo i t. d.

Dotychczasowa zasada jest tu taka: Przymiotnik, odnoszący się do rzeczownika męskiego, kończy się w Narzędniku i Miejscowniku liczby pojedyńczéj na-ym lub -im.