Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

modus indicativus

Język: łaciński

Cytaty

DonGl/1542, s. 206

Modus – naznaczenie, obyczaj; indicativus – ukazujący, skazujący, coniunctivus – słączający, optativus – żądający, imperativus – rozkazujący, infinitivus – niezgraniczony, niezagraniczony.

DonCul/1560, s. [46] ([46]-[47]) Definicja

Modi qui sunt? Indicativus, ut lego, imperativus, ut lege. Optativus, ut utinam legerem. Coniunctivus, ut cum legam. Infinitivus, ut legere. Impersonale, ut legitur.

Szum/1809, s. 85

Trybów jest w polskim języku 4:

1wszy: Bezokoliczny (Infinitivus), [...].

2gi: Oznajmujący (Indicativus), przedstawia on czynność w sposobie oznajmiającym, np. znam, znałem, znałem był, będę znał.

Szum/1809, s. 109

(MODUS INDICATIVUS)

(tempus praesens)

mówię [...].

Szum/1809, s. 230

Oznajmujący tryb, modus indicativus.