Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

modus indicativus

Język: łaciński

Cytaty

DonGl/1542, s. 206

Modus – naznaczenie, obyczaj; indicativus – ukazujący, skazujący, coniunctivus – słączający, optativus – żądający, imperativus – rozkazujący, infinitivus – niezgraniczony, niezagraniczony.

Mora/1592, s. 168 L4v [172] Definicja

Quid est [Modus] Indicativus? Quo simpliciter aliquid fieri aut non fieri indicamus.

[Co to jest tryb oznajmujący? Taki, którym po prostu wyrażamy to, że coś się dzieje lub się nie dzieje.]
Szum/1809, s. 85

Trybów jest w polskim języku 4:

1wszy: Bezokoliczny (Infinitivus), [...].

2gi: Oznajmujący (Indicativus), przedstawia on czynność w sposobie oznajmiającym, np. znam, znałem, znałem był, będę znał.

Szum/1809, s. 109

(MODUS INDICATIVUS)

(tempus praesens)

mówię [...].

Szum/1809, s. 230

Oznajmujący tryb, modus indicativus.

Gaert/1927, s. 81

II. Formy słowotwórcze: 1. ★bezokolicznik (infinitivus); 2. ★imiesłów (participium) [...]; 3. ★tryb (modus) oznacza stosunek czynności do rzeczywistości i woli mówiącego: a) ★orzekający (oznajmujący, indicativus).

Gaert/1927, s. 87

Indicativus, p. czasowniki II 3.