modus indicativus

Filtr: 2 dzieła

• Wszystkie dzieła
• DonGl/1542
• Bart/1544
• DonCul/1560
• Stat/1568
• Mora/1592
• Don/1595
• Vol/1612
• Don/1649
• Men/1649
• Sty/1675
• Woy/1690
• Duch/1699
• Cell/1725
• Lub/1778
• Mon/1780
• Don/1795
• Szum/1809
• Gddk/1816
• Malin/1869–1870
• Gaert/1927

Modus – naznaczenie, obyczaj; indicativus – ukazujący, skazujący, coniunctivus – słączający, optativus – żądający, imperativus – rozkazujący, infinitivus – niezgraniczony, niezagraniczony.

WSKAZUJĄCY gram. wskazujący obyczaj vel naznaczanie (lub raczej „naznaczenie” – w oryginale BB nadpisał nad trzecią literą „a” jeszcze literę „e”) indicativus modus R P6v (ml; av. indico,-are). Zob. NAZNACZENIE, NIEZAGRANICZONY, NIEZGRANICZONY, ROZKAZUJĄCY, UKAZUJĄCY, ŻĄDAJĄCY.