modus coniunctivus

Filtr: 2 dzieła

• Wszystkie dzieła
• DonGl/1542
• Bart/1544
• DonCul/1560
• Mora/1592
• Don/1595
• Don/1649
• Sty/1675
• Woy/1690
• Cell/1725
• Lub/1778
• Mon/1780
• Szum/1809
• Gddk/1816
• Malin/1869–1870
• Gaert/1927

Modus – naznaczenie, obyczaj; indicativus – ukazujący, skazujący, coniunctivus – słączający, optativus – żądający, imperativus – rozkazujący, infinitivus – niezgraniczony, niezagraniczony.

ZŁĄCZAJĄCY gram. złączający <modus> copulativus RN (k.tyt.); złączający coniunctivus modus in grammatica R h3v (ml); złączający modus coniunctivus R t8 (mp); coniunctio złączenie, copulativa złączająca R h3v (md); – złączający unitivus i. coniunctivus, congregativus R L3v. Zob. ODDZIELAJĄCY, POTWIRDZAJĄCY.