terminów gramatycznych online
osoba pierwsza
Osoba. Kategoria gramatyczna o funkcji wskazującej (deiktycznej), jeden z podstawowych środków jęz. aktualizacji wypowiedzenia. [...] Pierwsza os. identyfikuje partycypanta zdarzenia z mówiącym, druga - ze słuchaczem, trzecia - wskazuje, iż partycypant zdarzenia nie jest identyczny z żadnym z uczestników aktu porozumiewania się językowego.
Cytaty
Kiedy się pytamy przez piérwszą osobę liczby pojedyńczej a mowiémy z osobą wyższą [...] potrzeba użyć shall.
Kiedy pierwsza Osoba kończy się na e, [...] w Zapytaniu [...] trzeba [...] owemu e akcent przydać, na przykład; je parle mówię, parlé je? czy mówię?
Posługa trzecia, dotychczasowa osoba piérwsza, w któréj sprawotwórca mówi o osobie, np.: ja kocham was, zwać się może osobistą.
Posługa piérwsza omowna. Osoba trzecia. Posługa druga tykająca . Osoba druga. Posługa trzecia osobista . Osoba piérwsza.
Formy fleksyjne: czasownik właściwy (★słowo osobowe, verbum finitum); osoby, wyrażające stosunek podmiotu czynności do osoby mówiącej: ★osoba pierwsza, druga, trzecia.
Osoba pierwsza nazywa własną czynność (stan) mówiącego, np. piszę, leżę, albo czynność własną (stan) mówiącego i jego towarzyszy, np. piszemy, chorujemy.