Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

osoba trzecia

Język: polski
EJO 1999, 414 Definicja współczesna

Osoba. Kategoria gramatyczna o funkcji wskazującej (deiktycznej), jeden z podstawowych środków jęz. aktualizacji wypowiedzenia. [...] Pierwsza os. identyfikuje partycypanta zdarzenia z mówiącym, druga - ze słuchaczem, trzecia - wskazuje, iż partycypant zdarzenia nie jest identyczny z żadnym z uczestników aktu porozumiewania się językowego.

Cytaty

Trzecia osobá jest naznáczona przez il, on, dla męskiego rodzaju, w małej liczbie, á ils, oni, w wielkiej [...]. Biáłogłowski záś rodzaj jest naznaczony przez Elle, ona, w małej liczbie, á Elles, one, w wielkiej [...].

Także gdy do niej przemawiamy w trzeciej osobie np. Szanowny Panie, czekam Go jutro.

Ponieważ mamy trzy osoby (ja, ty, on) i dwie liczby (liczbę pojed. i mnogą), rozróżniamy zatem w odmianie czasownika trzy osoby i dwie liczby.

Osoba pierwsza: (ja) piszę, czytam, widziałem;

osoba druga: (ty) piszesz, czytasz, widziałeś;

osoba trzecia: (on) pisze, czyta, widział.

Końcówki czasu teraźniejszego są zatem następujące:

Liczba pojedyncza, osoba I m albo ę (ję),

[Liczba pojedyncza, osoba] II sz [albo] esz (jesz),

[Liczba pojedyncza, osoba] III ― [albo] e (je), [...].