Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

eufonia
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: euphonia
Język: polski
Geneza: łac. euphōnia < gr. euphōnía 'dobry głos; piękne brzmienie'
Dział: Semantyka (współcześnie)
  • Appendix. Przydatek: Cell/1725
  • Postrzeżenia nad niektórymi szczegółami rozprawy Brodzińskiego (J. Mroziński): Rozp/1830
  • Spis rzeczy i wyrazów: Rozp/1830
EJP 1991, 78 Definicja współczesna

Eufonia polega na tendencji do eliminowania trudnych do wymówienia połączeń fonetycznych poprzez rozbijanie ich za pomocą różnego typu głosek wstawnych.

Cytaty

Cell/1725, s. 173 (172-173)

Że zaś dopiero on[e] wymieniamy, to się dzieje dla Euphoniej, pisząc Affectus, Assideo, Collega, Illustris, Sufficio.

Rozp/1830, s. 437

Lecz te poszukiwanie zajmują tylko małą liczbę uczonych etymologów, którzy powinni być obeznani z zasadami umiejętności etymologicznéj, znać powinowactwa głosek, umiéć odróżnić jądro słowa od cząstek przyrosłych, i wiedziéć, jakich zmian w przekształceniu słowa mogła wymagać eufonia języka.

Rozp/1830, s. 569

E; samogłoska do wymówienia najłatwiejsza, 364. Zamieszcza się dla eufonii, 141, 219, 348, 427.

Powiązane terminy