Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

tylna część języka

Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)

Cytaty

Inna postać Wisarga jest to znamie [...], które wyłącznie przed क् k' i ख् kh' kładzie się i tylną częścią języka wymawiać się powinno, gdy tym czasem znamie ( ः) przed प् p', फ् ph' i przed ustankiem (pauza) stoi, i podniebieniem wymawiać się winno.

[Spółgłoskę] Wargowo-zębową szczelinową dźwięczną znaczę przez v, dwuwargową przez w, tylnojęzykową bezdźwięczną przez χ, dźwięczną przez y; h używam w razach niepewnych co do umiejscowienia w krtani czy przy tylnej części języka, co do dźwięczności lub tylko słabości artykulacji; ṭ ḍ — alweolarne, — takież l bliskie ł; ŋ — tylnojęzykowe n.