terminów gramatycznych online
palatalny
Język: polski
Cytaty
Palatalność, i, blm. rz. od Palatalny.
Palatalny jęz. podniebienny: W ten sposób wymawia wiele osób z Królestwa i: poprzedza je p. spirant. Rozw. Spółgłoski palatalne. Malin. (= podniebienne czyli miękkie (np. ś, ź, ń).
§.25. Terminologja twardych i miękkich.
Obok potocznych wyrażeń twardy i miękki używane są terminy: podniebienny i niepodniebienny, które odpowiadają obcym wyrazom palatalny i niepalatalny [...]. My używać będziemy utartych terminów twardy i miękki lub palatalny i niepalatalny.
Dialektyczne przejście e=>a po j i innych palatalnych (por. objawy dolnołużyckie i słowackie) spotyka się i w zabytkach st. języka, ale tylko jako objaw dialektyczny (np. w Rotach wareckich i innych, u Świętosława....):ujadnać — ujednać, niama itd.
Niejasny jest także stosunek połab. ar, normalnego zastępstwa tь̭ṛt przed palatalną (także przed p b v itd.), do występującego obok tego w tych samych ogólnych warunkach ir.
Palatalny jęz. Głoska palatalna «głoska, zwłaszcza spółgłoska, której artykulacja polega m.in. na mniej lub bardziej intensywnym kontakcie środkowej części powierzchni języka z podniebieniem twardym, pod względem akustycznym — na wrażeniu określanym jako miękkość»: W formie chłopcze č jest bardzo starego pochodzenia: jest to palatalny odpowiednik spółgłoski k, która wchodziła w skład pierwotnego sufiksu. DOR. Gram. I, 153. // SW. <n.-łc. palatalis = podniebienny>.