ucho

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Jes/1886
• Benni/1923

Po spółgłoskach gardłowych k, g, i czasem nawet po ch, niezdolni jesteśmy wymówić grubego y tam nawet, gdzie ono z konieczności po nich następuje; ale wymawiamy zawsze tak, że to brzmienie dla ucha wyrównywa zupełnie brzmieniu samogłoski i.

Zauważyć należy, że na pierwszem miejscu opisana głoska zastępcza nie uderza słuchu jako coś innego, niż zwykłe ł, przynajmniej na razie, tymczasem druga odmiana, niezgłoskowe u̯, odrazu wpada w ucho i odczuwana jest jako coś odrębnego przez osoby, wymawiające zwykłe, niezredukowane ł.

A priori i tutaj musimy przypuścić dużą liczbę możliwych odmian w stopniu miękkości, gdyż i sąsiedztwo ma różne stopnie zbliżenia środka języka do podniebienia, lecz nam musi zależeć na konstatowaniu tylko różnic dostrzegalnych dla ucha i oka.