terminów gramatycznych online
ucho
- Część II. Rozdz. 2. Odmiany. (Fleksya) : Jes/1886
- Fonetyka opisowa: Benni/1923
- Przypisy do grammatyki na klasę III: Kop/1783
- Przypisy do rozdziału I: Kop/1785
- Słownik, t. 7: T-Y: SW/1900-1927
Cytaty
Części té jedné są bliższé, drugié dalszé: części bliższé wydającé głos są cztéry: gęba, gardło, krtań, płuca: przyjmującé zaś głos, jest ucho.
[...] biorę i uważám części, któré już bliżéj, już daléj należy do robieniá i uczuciá głosu, jakie są: gęba, gardło, krtáń, płuca, diafragma, ucho, żyłki, myszki, duchy ożywiającé i ślina. W tych wszystkich częściach głosowéj, że tak rzekę, piszczałki, okazuję przyrodzoné własności do wydaniá głosu służącé.
Po spółgłoskach gardłowych k, g, i czasem nawet po ch, niezdolni jesteśmy wymówić grubego y tam nawet, gdzie ono z konieczności po nich następuje; ale wymawiamy zawsze tak, że to brzmienie dla ucha wyrównywa zupełnie brzmieniu samogłoski i.
Ucho, a, [Wucho, Jucho] 1. lm. uszy a. [ucha] [...] anat. przyrząd słuchowy.
Zauważyć należy, że na pierwszem miejscu opisana głoska zastępcza nie uderza słuchu jako coś innego, niż zwykłe ł, przynajmniej na razie, tymczasem druga odmiana, niezgłoskowe u̯, odrazu wpada w ucho i odczuwana jest jako coś odrębnego przez osoby, wymawiające zwykłe, niezredukowane ł.
A priori i tutaj musimy przypuścić dużą liczbę możliwych odmian w stopniu miękkości, gdyż i sąsiedztwo ma różne stopnie zbliżenia środka języka do podniebienia, lecz nam musi zależeć na konstatowaniu tylko różnic dostrzegalnych dla ucha i oka.