Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

przysłowie przysłówek

Język: polski
Definicja współczesna

Przysłówek

Cytaty

Lub/1778, s. 13

Wszystkie Rossyjskie rzeczenia dzielą się na ośm części, i do nich się odnoszą, które są: Imie (Nomen), Zaimek (Pronomen), Słowo (Verbum), Uczesnictwo (Participium), Przysłowie (Adverbium), Przekładanie (Praepositio), Łączenie (Coniunctio), Międzymiot (Interiectio).

Lub/1778, s. 61

Rossyjskie przydatne w porównywalnych stopniach (Comparativis gradibus) nie skłaniają się; lecz jak przysłowia nieporuszone zostają.

Lub/1778, s. 161 (161-162) Definicja

ROZDZIAŁ , III. o Przysłowiu: de Adverbio. [...] Przysłowia podług różnych okoliczności, różne znaczenia mają. CZAS pokazujące przysłowia są: нынѣ dziś, до нынѣ po dziś,[...] MIEJSCE znaczące [...] JAKOŚCI (qualitatis, ) i ILOŚCI (et quantitatis,) [...] RACHUNKOWE [...] PORZĄDKU [...] UPEWNIENIA [...] ODMOWIENIA [...] NATĘZENIA [...] PODOBIEŃSTWA [...] ROZNICY [...] PYTANIA [...] WĄTPIENIA [...] ZEBRANIA [...] PRĘDKOŚCI [...] POKAZANIA [...] ODPĘDZANIA [...].

[Нарѣчїя по разнымъ обстоятельствамъ разныя знаменованїя имѣютъ. Время показующїя нарѣчїя суть: нынѣ [...] Мѣсто значащїя: гдѣ [...] тамъ, туда, инуда, вспять. Качества и количества: какъ, такъ, хорошо, худо, прямо, нарочно, около, удобно, всуе, сколько, столько, довольно. Числительныя: однажды, многажды, двожды, трожды, четырежды, десятью, и протч. Порядка: прежде, пото́мъ, напослѣди, даже, паки, снова, вновь, еще, впервые, вдругїе, посемъ. Увѣренїя: такъ, истинно, ей, весьма, подлинно. Отрицанїя, не такъ, никакъ, отнюдь, ни мало. Напряженїя: очень, весьма. Уподобленїя: какъ, какъ-бы, подобно, подобно какъ, такъ, акибы, коль, толь. Разности: инако, иначе, разно, различно. Вопрошенїя: что, почто, какъ, доколѣ, отколѣ. Сомнѣнїя: восьлибо, никакъ. Собранїя: вмѣстѣ, вкупѣ, заодно, вдругъ. Скорости: внезапу, вдругъ, нечаянно. Указанїя: вотъ, тутъ. Отгоненїя: вонъ, прочь, далѣе. Łomonosow, 1757, § 450. ]
Don/1795, s. [23] Definicja

Adverbium quid est? Przysłowie co jest? Pars orationis indeclinabilis. Część mowy niestaczająca się, quae Adjuncta verbo, ktora złączona z słowem, aut Nomini, albo Imieniem, aut Participio, albo z Uczestnikiem: aut alteri Adverbio, albo z inszem Przysłowiem, ejus significationem determinat, jego znaczenie kończy, ut bene studet, jak dobrze się uczy, semper diligens, zawsze pilny.