Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

apostrof

Język: polski
Geneza: łac. apostrophus < gr. apóstrophos ‘odwrócony’
EJO 1999, s. 51 Definicja współczesna

Apostrof. Znak graficzny w postaci przecinka nad wierszem.

Cytaty

Le, Artykuł wielkiej liczby rodzáju Niewieściego, nie bywa ápostrofem náznáczony, chybá po nim e, lub litera h, nástępowáć będzie.

Prócz zwyczajnych wszystkim językom znaków pisarskich, ma język Francuzki niektóre osobliwsze. Apostrof czyli odcinek pisze się tak (’) i znaczy opuszczoną [...] literę [...] napr. l'âme dusza.

Jakiż środek byłby najwłaściwszym ? Może apostrof (’), znak ostrzegający o wyrzuceniu głoski.

Moglibyśmy przeto użyć znamienia wyrzutni, apostrofu ('), i pisać z'ima, z'orze, z'iścić, bez'imienny.

Że pomieniony apostrof, czyli odcinek, wyrzutnik, tam tylko użytym być może, gdzie się trafia dwojakie znaczenie i wymawianie wyrazu, gdzie go samo odstąpienie przedimka nie czyni zbytecznym, i gdzie wreszcie ten przedimek, chociaż połączony z wyrazem, niedość czytelnika ostrzega.

Wszystkie znaki pisarskie na trzy klassy podzielić możemy:

1.na znaki uczucia (affektu): wykrzyknik (!) i znak zapytania (?).

2.na znaki rozłącznych wyobrażeń: przecinek (,), średnik (;), dwukropek (:) kropka (.) znaki opuszczonych wyrazów (:::::) nawias ( ) znak rozłączny (-) znaki innéj osoby mówiącej (=||).

3.na znaki wskazujące przypadkową okoliczność: łącznik (-) apostrof () czyli wyrzutnik, cudzysłów („ “).