Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

spółgłoska sycząca

Język: polski
EJO 1999, 554 Definicja współczesna

Spółgłoski syczące. Przedniojęzykowo-zębowe s. szczelinowe [s z] i zwarto-szczelinowe [c ʒ].

Cytaty

Kurh/1852, s. 105

Niemiłe brzmienie w mowie polskiéj tworzy się, gdy staną obok siebie wyrazy [...] Złożone z wielu spółgłosek, mianowicie syczących, i nieporozdzielanych samogłoskami.

Kurh/1852, s. 144

Mianowicie pisze się y po tak nazwanych spółgłoskach syczących (шипящiя) cz (ч), ż (ж), sz (ш), sz-cz (щ), po których w rossyjskim języku pisze się i cienkie (и, i) np. czytać, читать; żyć, жить; szyć, шить, szczypce щипцы.

Gaert/1927, s. 100 Definicja

Spółgłoski (consonantes) rozróżniamy: [...] D. W związku z jakością wrażenia słuchowego nazywają się spółgłoski szczelinowe i zwartoszczelinowe: 1) syczącemi: s, z, c, ʒ, 2) szumiącemi: š, ž, č, ǯ, i 3) ciszącemi: ś, ź, ć, ʒ'.

Gaert/1927, s. 101

Syczące, p. spółgłoski.