połączenie syntaktyczne

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Łoś/1918
• ŁośFl/1923
• Łoś III/1927

Mamy tu bowiem mniej lub więcej ścisłe grupy, które można uważać za zrosty jednowyrazowe lub za syntaktyczne połączenia dwu wyrazów.

§ 54. Niegdyś istniały prasł. przyimki vъn i sъn; kojarząc się z przypadkami zależnemi zaimka jen zmiękczały końcową spółgłoskę vъń jemь, sъń jimь; ponieważ w innych połączeniach używano form vъ, sъ przeto ń poczuwano z czasem jako dźwięk składowy zaimka: vъ ńjemь, sъ ńjimь i formy z ń rozciągnięto na wszystkie połączenia syntaktyczne z różnemi przyimkami: ot ńjego, kъ ńjemu, za ńjǫ i t. d.

Formy mię, cię, się ukazują się wyłącznie tylko w syntaktycznem połączeniu z przyimkiem, np. na mię 17, 43, pod mię 17, 51, w mię 37, 2, w cię 15, 1, za się 49, 17 i t. d.