Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

deklinacja

Język: polski
Geneza: łac. dēclīnātiō 'odwrócenie, zgięcie; odmiana (w gramatyce)'
EJO 1999, 109 Definicja współczesna

Deklinacja. Odmiana leksemów odmiennych przez przypadki, czyli mające różne formy wyrazowe narzucane przez element kontekstu, najczęściej przez czasownik lub przyimek.

Cytaty

Fook/1768, s. 4 (3-4) Definicja

On appelle communement cette inflexion Déclinaison.

[...]

Deklinacja jest nachylanie czyli infleksja imion.

Fook/1768, s. 8 (7-8) Definicja

On appelle Déclinaison l'inflexion des Noms, ou differente terminaison des Câs.

[...]

Deklinacja jest to inflexja Imion, albo nachylenie terminacji kazusów.

ZwO/1924, s. 11 Definicja

Język portugalski nie posiada odmiany czyli deklinacji (declinação). Do oddania przypadków (casos) polskiej deklinacji używa się przyimków, które się kładzie przed wyrazami; te zaś wcale się nie zmieniają, z wyjątkiem liczb.