forma czasu teraźniejszego

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Jes/1886
• ŁośFl/1923
• Nitsch/1923

Pierwotne formy czasu teraźniejszego od słowa: być, brzmiały tak: jeśm (jestem), jeś (jesteś), jest; jeśmy (jesteśmy), jeście (jesteście), sant (są), i były jeszcze w używaniu w wieku X V .

Są to: 1. rzadkie, np. pod Jasłem, bosso; 2. przypadki zależne rzeczownika las [...]; 3. formy słów v'iśeć i vėšać [...]; 4. formy czasu teraźniejszego słowa i ̯ėm.

11.Konjugacja. § 62. Podział czasowników na konjugacje opiera się na tychże zasadach, co i podział imion na deklinacje (§ 5). W zakresie konjugacji rzecz była o tyle skomplikowana, że niektórzy za podstawę dzielenia wybrali formę czasu teraźniejszego, inni zaś bezokolicznika.

Ponieważ czasownikiem jest przedewszystkiem forma osobowa, przeto jest racjonalniej za podstawę dzielenia czasowników na konjugacje wziąć formy czasu teraźniejszego w pierwszym rzędzie, a dopiero w drugim — formy bezokoliczników.