celownik konwencjonalny

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Szob/1923

Celownik zaimków osobowych: mi, ci, sobie miewa niekiedy tak niewyraźne znaczenie, że treść jego właściwa zupełnie się zaciera, a przez to użycie jego staje się zbytecznem. Nap. Mohort sobie drzemał.— Wrony przechadzają się sobie poażnemi kroki. [...] W zdaniach tych bez najmniejszej szkody dla całości wyrażanych przez nie myśli możnahy opuścić celowniki: sobie, mi; użycie więc ich jest poniekąd zbyteczne i zależy od chwilowego nastroju lub upodobań autora albo też od zwyczajów, panujących w jego środowisku językowem. Celownik taki można by nazwać celownikiem konwencjonalnym, czyli zwyczajowym, zależnym od mody.