stopień

Filtr: 2 dzieła

• Wszystkie dzieła
• Bart/1544
• Sty/1675
• Mal/1700
• Cell/1725
• SzyGram/1767
• Fook/1768
• SzyPocz/1770
• Mon/1780
• Szum/1809
• Gddk/1816
• Mucz/1825
• Bor/1830
• Rew/1845
• Desz/1846
• Br/1848
• Such/1849
• Szt/1854
• Morz/1857
• Malin/1869–1870
• Kam/1870
• Czep/1871–1872
• Lerc/1877
• Malecz/1882
• Jes/1886
• Grub/1891
• Kr/1897
• Lor/1907
• Kon/1920
• PolTerm/1921
• ZwO/1924
• Gaert/1927
• Kl/1939

Porównywámy częstokroć osoby i rzeczy ze sobą pod względem przyznawanych jim przymiotów, których stopień może być większy w jednéj rzeczy od stopnia tego samego przymiotu w drugiéj rzeczy. Dlá tego gramatycy słusznie pod tym względem dzielą przymiotniki na trzy stopnie, które nazywają: równym (positivus), wyższym (comparativus) i najwyższym (superlativus). W stopniu równym jest każdy przymiotnik, którym oznaczámy przymiot po prostu bez względu na to, czy ten sám przymiot jest lub być może u jakiéj jistoty większym lub mniejszym [...].

Przepisz te zdania na tablicę, przypatrz się uwa­żnie różnicom, ukazującym się w formach przymiotnika: pilny—pilniejszy—najpilniejszy, a postrzeżesz w nich pewne potęgowanie się, pewne coraz to wyższe stopnie tego przymiotu.

Mówiliśmy już w rozdziale poprzednim, że przymiotniki stopniują się czyli zmieniają stosownie do różnych odcieni przymiotu pewnej rzeczy. Język nasz odróżnia trzy stopnie przymiotu: równy, wyższy i najwyższy.