Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

przymiotnik słowny imiesłów

Język: polski
Dział: Morfologia (współcześnie)

Cytaty

Rozpatrzywszy się w budowie i ustroju temátów słowa polskiego w poprzedzających paragrafach, przystępujemy teráz do jego spájaniá. Każdá forma jednolitá, urobioná od tematu słównego, albo wyráżá w temácie orzeczenie (praedicatum), w końcówce podmiot (subjectum), albo jest przymiotnikiem lub rzeczownikiem słównym, którego końcówki niczym jinnym nie są, jak tylko pogłosami. Ponieważ podmiotem zdaniá może być osoba, którá mówi, lub osoba, do któréj się mówi, albo o któréj jest mowa, przeto te końcówki, jak i formy niemi urobione nazywać będziemy osobowemi, które się oznaczają tak w semickiéj jak i w jafeckiéj rodzinie językowéj, a następnie i w mowie słowiańskiéj szczątkami zajimków osobistych, jakkolwiek niekiedy skażonemi [...].

[...] Że ta rada nie była stósowná, samo się przez się rozumié, gdyż żaden jimiesłów, jako przymiotnik słówny, równie jak tryb bezokoliczny, będący rzeczownikiem słownym, nie jest pełną formą słowa mającą w sobie zawierać w temácie praedikat, a w końcówce podmiot [...].

Powiązane terminy