Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

sonus duplex

Język: łaciński
Dział: Fonetyka (współcześnie)

Cytaty

Antiqui vero Poloni talem sonum duplici i signabant instar aliarum vocalium productarum seu durarum, quas ipsi (ut dictum est) duplabant.

[Dawni zaś Polacy znakowali takie brzmienie podobnie jak inne samogłoski wzdłużone czyli twarde, które oni (jak już powiedziano) podwajali, s. 107.]

Greckie pojedyncze (twarde) lambda było niewątpliwie czémś bardzo zbliżoném do naszego ł i musiało się różnić pronuncyacyą od łacińskiego l, skoro w Rzymie wymawianie z grecka tej głoski zwano lambdacyzmem. Podwójnie pisane ii nawet w łacińskiém kwalifikowali gramatycy starożytni jako brzmienie miękkie a nie zdwojone („sonus exilis“ — nie duplex!)