Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

sonus exilis
Hierarchia Dzieła

Język: łaciński

Cytaty

Zab/1514–1515/1518, s. [13]/64

L littera triplicet habet sonum, scilicet exilem, cum geminatur, ut Metellus, plenum, cum dictionem vel sillabam finiat, ut sol, silva, vel quando ante se habet aliam consonantem, ut clarus; medium vero cum in alio loco ponitur, ut lego, ludo.

[L litera ma potrójne brzmienie, tj. słabe, kiedy się podwaja, np. Metellus, pełne, kiedy kończy wyraz lub sylabę, jak sol, silva, lub kiedy ma przed sobą inną spółgłoskę, pośrednie zaś, kiedy stoi w innym miejscu, jak lego, ludo.]
Mał/1879, t. I, s. 106

Greckie pojedyncze (twarde) lambda było niewątpliwie czémś bardzo zbliżoném do naszego ł i musiało się różnić pronuncyacyą od łacińskiego l, skoro w Rzymie wymawianie z grecka tej głoski zwano lambdacyzmem. Podwójnie pisane ii nawet w łacińskiém kwalifikowali gramatycy starożytni jako brzmienie miękkie a nie zdwojone („sonus exilis“ — nie duplex!)

Powiązane terminy