terminów gramatycznych online
oboczność żywa
Język: polski
- Dialekty języka polskiego: Nitsch/1923
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
Cytaty
Z oboczności żywych zależność od następujących spółgłosek nosowych, jedna z najwybitniejszych samogłoskowych cech gwarowych, jest przy e bardziej złożona niż przy innych, bo rozwija się ono w tem położeniu w dwu kierunkach: ku a lub ku i jest to w związku z takąż dwoistością - rozwoju ę, tam też rzecz przedstawiona.
Podstawę, to jest dokładny obraz dzisiejszego systemu fonetycznego w jego ogólnych i szczegółowych własnościach, daje fonetyka opisowa [...]. Jej zadaniem jest ustalenie i określenie zapasu głosek, istniejących indywidualnie, żywych oboczności i tendencyj fonetycznych, oboczności i tendencyj zarodkowych, głosek istniejących podświadomie, ogólnych właściwości systemu fonetycznego itd.
Cały rozwój fonetyczny jako zjawisko przedstawia się w obocznościach czyli alternacjach, chronologicznych i współczesnych, tradycyjnych i żywych, wyraźnych i zarodkowych. Tych ostatnich nie uwzględniamy w fonetyce historycznej; oboczności współczesne międzydialektyczne tylko, o ile dla całości obrazu są potrzebne, jak o tem już była mowa.