Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

substantivum własne
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: imię substantyw własne
Język: polski
Dział: Onomastyka (współcześnie)
  • Etymologia: SzyPocz/1770
  • III. Krystalizowanie się polskiej terminologii gramatycznej w czasach Oświecenia: Kor/1961

Cytaty

SzyPocz/1770, s. 31 Definicja

Samo Substantivum insze jest własne, insze pospolite. Własne jest, ktore jednej właśnie osobie lub rzeczy służy, jako: Lech, Polska.

Kor/1961, s. 36 (35-36)

Daleko więcej rodzimego słownictwa gramatycznego zawierał z natury rzeczy przeznaczony dla Szkoły Rycerskiej podręcznik W. Szylarskiego [...].

Nomen substantivum proprium — imię substantyw własne, appellativum — pospolite, collectivum — co w pojedynczej liczbie wiele znaczy (s. 102), adiectivum — adiektyw, pronomen relativum — zaimek odnoszący (s. 101).

Powiązane terminy