Słownik historyczny
terminów gramatycznych online
terminów gramatycznych online
SzyPocz/1770
Początki nauk dla narodowej młodzieży, to jest Grammatyka języka polskiego ucząca, a tym samym pojęcie obcych języków, jako łacińskiego, francuskiego, włoskiego i innych ułatwiająca
Drukarnia Bractwa Świętej Trójcy, Lwów 1770, jęz. polski strona w kompendium Dawne ortografie, gramatyki i podręczniki języka polskiego
Cytaty według działów 285 cytatów
- Do czytelnika 6 cytatów [1]–[14]
- Wstęp do Gramatyki 77 cytatów 1–6
- Ortografia 56 cytatów 7–28
- Etymologia 127 cytatów 29–97
- Syntaxis 16 cytatów 98–109
- Prosodia 3 cytaty 110–120
Hasła
- accentus (diakryt) łac.
- acutus (diakryt) łac.
- adjectivum | *adjektyw | adiektyw pol., łac.
- adverbium łac.
- akcent | akcenta (diakryt)
- alfabet
- artykuł (rodzajnik; część mowy)
- aspiratio łac.
- brzmienie (sposób wymawiania, dźwięk)
- collectivum łac.
- coma łac.
- conjunctio (spójnik) łac.
- czas przeszły | czasy przeszłe (praeteritum, nie tylko lm.)
- czas przeszły niedoskonały | czas przeszły nieskończony
- czas przyszły (futurum)
- czas teraźniejszy | czas teraz: | czas teraź: (praesens)
- czasy
- części mowy | część mowy
- deklinacya I
- deklinacya III | trzecia deklinacya
- deklinacya IV | czwarta deklinacya
- deklinacyja | deklinacyje
- diminutiva łac.
- drugi stopień (o przymiotnikach)
- dyftong | dyftongi
- gatunek cierpiący
- gatunki słow (genera verborum)
- głos (dźwięk mowy)
- gravis (diakryt) łac.
- imie (nazwa, część mowy)
- imie pospolite | pospolite
- imie własne
- interiectio łac.
- interiekcyja | interjekcya | interjekcye
- język
- język (narząd)
- koniec słowa (słowa)
- koniugacja | koniugacyja | koniugacya
- kończenie (zakończenie)
- kreska | kreski | krèski (diakryt)
- kropka (znak interp.)
- liczba
- liczba pojedyncza | pojedyncza liczba | L. P.
- liczba wielka | wielka liczba | L. W.
- litera (znak alfabetu)
- litera (głoska)
- litery małe | mała litera
- litery wielkie | wielka litera
- łączenie (spójnik)
- mowa (język)
- narząd mowny, narządy mowne
- nazwisko (nazwa)
- nomen łac.
- odmiana (słów, wyrazów)
- ojczysty język
- ortografia (zasady pisowni i wymowy)
- osoba druga | druga osoba
- osoba pierwsza | pierwsza osoba
- osoby (gramatyczna)
- pars orationis łac.
- participium łac.
- period (zdanie złożone, wypowiedź)
- pierwsza koniugacya
- pierwszy stopień (o przymiotnikach)
- pochodzenie (geneza)
- pochodzenie (derywacja)
- pochodzić od... | pochodzące od ... | pochodzić od ...
- początek słów | początek słowa (nagłos)
- polski język | język polski
- polszczyzna
- porownanie imion adiektywow (stopniowanie)
- porownywać się
- praepositio łac.
- pronomen łac.
- pronuncyacya
- przekładanie (przyimek)
- przysłowia pytania
- przysłowia znaczące czas
- przysłowia znaczące miejsce
- przysłowie (przysłówek)
- pytanie (o zdaniu)
- quantitas łac.
- relativa łac.
- rodzaj (gramatyczny)
- rodzaj męski | męski rodzaj
- rodzaj niewieści | niewieści rodzaj
- rodzaj trzeci | trzeci rodzaj
- rządzić
- sens (zdanie, wypowiedź, znaczenie wypowiedzi?)
- się deklinować | deklinować się
- się odmieniać | odmieniać się
- się wymawiać | wymawiać się | wymawiający | głośno
- sincope gr., łac.
- słowa cierpiące
- słowa cudzoziemskie
- słowa czyniące
- słowa posiłkujące
- słowo (wyraz)
- słowo (czasownik)
- słowo osobiste (czasownik)
- słowo złożone (czasownik złożony, derywowany)
- spadek
- spadek dawający | D. | dawający spadek
- spadek mianujący | M. | mianujący
- spadek oskarzający | O. | oskarzający spadek
- spadek rodzący | R. | rodzący spadek
- spadek wzywający | W.
- sposob nieskończony | nieskończony
- sposoby (tryb)
- sposób rozkazujący | rozkazujący
- sposób skazujący | sposob skazujący
- sposób złączający | sposob złączający | złączający (coniunctivus)
- stopnie
- sylaba (głoski, litery)
- trzeci stopień (o przymiotnikach)
- trzecia osoba
- uczestnictwa czasu przeszłego | uczestnictwo czasu przeszłego
- uczestnictwa czasu przyszłego
- uczestnictwa czasu teraźniejszego
- uczestnictwo
- uczestnictwo cierpiące
- verbum (czasownik) łac.
- wiersz
- wymawianie
- zaimek | zaimki
- zakończenie
- zgadzać się | zgadzać
- znaczenie
- znak (diakryt)
- znak podziwienia
- znak pytania
- zwyczaj