Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

verbum infinitum

Język: łaciński
Dział: Morfologia (współcześnie)
  • Die Wortforschung [Etymologia] Słowa wykładająca nauka: Gut/1669
  • Verborum Coniugatio: Cell/1725
  • Wstęp. O zdaniu w ogólności: Kras/1897

Cytaty

Die jenigen welche sonst Meditativa oder Desiderativa genand werden / und einen Willen oder Begierde andeuten / werden durch die wörter /chce m śię es gelüstet mich /oder ich wolte gern / außgesprochen/ und durch ein Unendiges Zeitwort [Verbum infinitum] chce mi śię spáć mich schläffert umbgeschrieben.

[Natomiast te, które nazywane są zazwyczaj meditativa lub desiderativa i wyrażają wolę/chęć lub pożądanie/ochotę, opisywane są przez chce m śię i czasownik w bezokoliczniku [Verbum infinitum] chce mi śię spáć. ]

Verbum, ma cztery Modos, Indicativum, Imperativum, Coiunctivum, Infinitivum: Z ktorych Indicativus z prostá pokazuje i ma wszytkie trzy Personas; Coniunctivus zaś (Subiunctivus) przez pewną Particulam przyłączony bywa, i tákoż ma trzy Personas. Imperativus rozkázuje, i dla tegoż nie ma pierwszej Persony. Infinitivus nie ma żadnej Persony, i dla tegoż názywa się Verbum Infinitum, inne záś Modi zowią się Verbum finitum.

Bezokolicznik zaś i imiesłów są to formy mianujące czasownika (verbum infinitum).