Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

asonancja
Hierarchia Dzieła

Język: polski
Geneza: fr. assonance, łac. assonans 'odzywający się, współbrzmiący'
Dział: Fonetyka (współcześnie)

Cytaty

Gaert/1927, s. 77

Asonancja, p. rytm.

Gaert/1927, s. 97-98 Definicja

Rytm, okresowe następstwo kilku jednorodnych zjawisk fonetycznych np. samogłosek długich i krótkich, akcentowanych i nieakcentowanych, tych samych spółgłosek (aliteracja) lub samogłosek (asonancja).

Powiązane terminy