Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

brzmienie wiotkie

Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)

Cytaty

[...] Wzmacnianie brzmienia samogłoskowego przydechem spółgłoskowym. [...] W mechanizmie języka naszego są samogłoski tylko częścią pomocną, służącą do łatwiejszego połączenia i wygłoszenia spółgłosek; przeto rzadko zaczynamy słowa swojskie samogłoską, i w środku słów niezłożonych dwie samogłoski po sobie nie następują [...]. Stąd wypływa: 1. Że duch języka naszego uważa samogłoski, gdy nie służą do wygłoszenia spółgłosek, za brzmienia wietkie, i dlatego wzmacniamy najczęściej tę wietkość brzmienia czyli znosimy stąd powstającą rozwartość brzmienia (hiatus) przydechem spółgłoskowym: h, j, w. 2. Drugiém następstwem powyższéj własności języka naszego jest to, że nie mamy dwugłosek, tj. dwóch samogłosek jednym obrotem ust wygłoszonych [...]. Usta polskie, mianowicie usta osób tylko własnym językiem mówiących, nienawykłe do wymawiania dwugłosek au, eu w słowach obcych, naginając je do swojszczyzny, zamieniają samogłoskę u na swojski przydech j lub w, lub wyrzucają jednę z dwóch po sobie następujących samogłosek, albo zamieniają au, eu na o, np. Donau=Dunaj, Paulus=Paweł [...].