czas przyszły wątpliwy

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Malin/1869
• Czep/1871–1872

[...] Słowo francuzkie avoir, włoskie avere, służy we francuzkim i włoskim języku do omáwianiá czasów przeszłych, które my omáwiámy jimiesłowem przeszłym ze słowem posiłkowym być. Ale nasze polskie ⴅéc s trybem bezokolicznym mającego się spájáć słowa urábiá osobnego gatunku czasy oznaczające czynność przyszłą s pojęciem niepewności, czy takowá nastąpi, lub nie nastąpi. Dlá tego sądziłbym, żeby możná takowe czasy omówne, czyli omáwiane słowem posiłkowym ⴅéc nazywać czasami przyszłemi wątpliwemi, które łacinnicy omáwiają za pomocą jimiesłowu przyszłego na rus i słowa posiłkowego esse; np. czas przyszły wątpliwy [...].

Mówiemy też: Mam czytać. Miałem czytać. Piérwsze zdanie oznacza, że coś będzie, ale nie jesteśmy tego pewni, jest to czas przyszły wątpliwy; drugie zdanie oznacza niepewność w czasie upłynionym, i dla tego nazywa się przeszłym wątpliwym.