Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

pronomen finitum

Hasło w cytatach: pronomina finita
Język: łaciński
Dział: Morfologia, Części mowy (współcześnie)

Cytaty

Pronomennamiastek, demonstrativum – ukazujący, relativum – powtarzający, finitumzamierzony.

Aut enim finita sunt p[ro]nomina aut infinita. Quae sunt finita? Quae recipiunt personas, ut ego, tu, ille. Quae sunt infinita? Quae non recipiunt personas, ut quis, quae, quod.

Jákość namiástkow w czym jest? Dwojáká iest. Jáko? Albo bowiem zámierzeni są namiástkowie ábo niezámierzeni. Ktorzy są zámierzeni? ktorzy biorą osoby, jáko ja ty on. Ktorzy są niezámierzeni? ktorzy nie biorą osob, jáko kto ktora ktore.

Qualitas pronominum in quo est? Duplex est. Quomodo? Aut enim finita sunt pronomina aut infinita. Quae sunt finita? quae recipiunt personas, ut ego tu ille. Quae sunt infinita? quae non recipiunt personas,

Ja namiástek zámierzony, rodzáju wszelkiego, liczby jednej, wyobráżenia prostego, osoby pierwszej, spadku miánującego, ktory się skłánia ták. Ja mojego mię ode mnie.

EGo pronomen finitum, generis omnis, numeri singularis, figurae simplicis, personae primae, casus nominativi, quod declinabitur sic. Ego mei vel mis mihi me à me.

Aut enim finita sunt pronomina aut infinita. Quae sunt finita? quae recipiunt personas, ut ego tu ille. Quae sunt infinita? quae non recipiunt personas, ut quis quae quod.

Ábo bowiem zámierzeni są namiástkowie ábo niezámierzeni. Ktorzy są zámierzeni? Ktorzy biorą osoby/ jáko ja ty on. Ktorzy są niezámierzeni? Ktorzy nie biorą osob/ jáko kto ktora ktore.

EGo pronomen finitum, generis omnis, numeri singularis, figurae simplicis, personae primae, casus nominativi, quod declinabitur sic. Ego mei vel mis mihi me à me.

Ja namiástek zámierzony/rodzáju wszelkiego/ liczby jednej/ wyobráżenia prostego/ osoby pierwszej/ spadku miánującego/ ktory się skłánia ták. Ja mojego mię ode mnie.

A qualitate, eò quod per qualitatem dignoscimus, utrùm Pronomen sit Finitum vel Infinitum.

DE PRONOMINE, O Namiestnictwie.

Namiestnictwo jest część mowy, ktorej wystrzegájąc się częstego powtarzánia Imion zázywamy miásto sámych Imion. dwojákie jest. Finitum skończone, jáko Io ja, Tu ty [...].