Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

typ morfologiczny

Język: polski
Dział: Morfologia (współcześnie)
Definicja współczesna

Łączliwość morfemów. Opisem reguł łączenia morfemów (ograniczenia łączliwości, możliwe w danym języku typy struktur /ciągów/ morfemowych) w złożone struktury stanowiące wyrazy zajmuje się morfotaktyka. W zasobie leksykalnym można wyodrębnić szereg cząstkowych podsystemów morfotaktycznych, różniących się charakterem ograniczeń morfotaktycznych. Np. wyrazy należące do różnych części mowy różnią się swoją strukturą morfotaktyczną, podobnie wyrazy rodzime podlegają innym ograniczeniom morfotaktycznym (graniczeniom współwystępowania morfemów w wyrazie) niż wyrazy synchronicznie obce. (h: Morfotaktyka EJP 232)

Przedmiotem morfonologii jest m.in. teoria fonologicznej budowy formy morfemów, określająca, jakie kombinacje fonemów są dopuszczalne i charakterystyczne dla poszczególnych klas morfemów danego języka, takich jak np. morfemy rdzenne, imienne końcówki fleksyjne itp. (h: Morfonologia EJP 231-232)

Cytaty

Że jednak idzie tu właśnie bardzo wybitnie o pewne typy morfologiczne, które nabyte w pewnych wyrazach, mogły się dalej szerzyć i uogólniać, przeto żadną miarą nie można tu mówić o jakimś dialekcie przejściowym, takt ten jest tylko bardzo ważnem świadectwem silnego wpływu czeskiego.

W przeciwieństwie do północnych dialektów czysto polskich ogólną cechą kaszubską jest silne poczucie rozmaitości typów morfologicznych, czemu jednak zwłaszcza u rzeczowników towarzyszy często dążność do ujednostajniania w obrębie jednego typu.

Powiązane terminy