terminów gramatycznych online
przód języka
- Dialekty języka polskiego: Nitsch/1923
- Fonetyka opisowa: Benni/1923
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
Cytaty
Dla celów fonetycznych wystarczy, gdy będziemy odróżniali trzy główne części powierzchni języka. Jeżeli po wysuniętym daleko z ust języku, przy napiętych mięśniach końca języka, będziemy przesuwali palcem, to zauważymy, że mniej więcej na przestrzeni 15 cm mięśnie te są napięte, dalej natomiast język ustępuje naciskowi palca. Tę przednią część nazywamy przodem języka.
Przy s mamy jeszcze szczelinę, dzielącą przód języka od dziąseł i wewnętrznej strony zębów, przy t następuje zupełne zwarcie.
W środku tego obszaru nastąpiło przesunięcie omawianego spirantu ku przodowi języka i zupełne zrównanie go z og.-pol. ś ź [...].
Natomiast głoski s z w tem położeniu utrzymały swą palatalizację, oczywiście wskutek braku zwarcia, zatem głośny woźny, podobnie jak wszystkie w ogóle spółgłoski przed tylnemi i wargowemi, wskutek zasadniczej odległości jednych od drugich, bo następujące gardłowe i wargowe nie przeszkadzały artykulacji przodu języka, zatem ćma gańba itd.