Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

adiectivum

Język: łaciński

Cytaty

DonCul/1560, s. [17] Definicja

Doctus quale nomen? Adiectivum. Quid est nomen adiectivum? Cuius polonico addi potest, mąż, niewiàstà, rzecz. Non autem potest per se stare cum uerbo in sensu perfecto, nam doctus sedet non dicitur, sed oportet exprimere uel subaudire homo, aut quid simile.

["Doctus" to jakie imię? Przymiotne. Co to jest imię przymiotne? Takie, które może być dodane do polskiego "mąż", "niewiasta", "rzecz". Nie może natomiast samo stać z czasownikiem w sensie pełnym (doskonałym), ponieważ nie mówi się "doctus sedet", lecz trzeba wyrazić lub dodać "homo", lub coś podobnego.]
Vol/1612, s. [14]

Adiectiva quidem nomina moventur per tria genera et tres terminationes.

Men/1649, s. 11

Adiectiva moventur apud Polonos omnia per tria genera et tres terminationes.

Men/1649, s. 102

Participia moventur et declinantur ut nomina adiectiva.

Duch/1699, s. 37

Dwojákie jest Imię, to jest, Istotne álbo Substantivum, drugie przydatne álbo adjectivum.

Don/1795, s. [6] Definicja

Nomen est duplex, imię jest dwojakie, substantivum, ut homo, istotne jako człowiek, adjectivum, ut devotus, przydatne jako nabożny.

Oż/1883, s. 327 Definicja

W zdaniach nad łacińkie, takoż niepotrzeba więcej określeń jako to: substantivum (domyślaj się nomen) jimie osoby lub rzecz., adjectivum przymiotnik; praedicatum omównik; adpositio (po gr. epitet) dopełniacz czyli załącznik.