Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

adiectivum

Język: łaciński

Cytaty

Murm/1533, s. 9

Semestris, e, nomen adiectivum.

Murm/1533, s. 83

Inde anserinus, a, um, adiectivum, ut Anserinus pes. eyn genszfus. Gęsia nogá.

ArtNom/1591, s. [5b]

Quaedam Adiectiva Nomina.

ArtNom/1591, s. [102b]

QUAEDAM ADIECTIVA. Aeternus Ewig Wieczny.

Mora/1592, s. [7] A4r [11] Definicja

Quid est adiectivum? Cui addi poest, Vir, mulier, animal: Ut albus, alba, album. Hoc est, cuius significatio per se absque altero addito non intelligitur, nec in oratione absolute ponitur. to jest. Adiectivum nomen, niemoże być sine substantivo nomine.

[Czym jest [imię] przymiotne? To takie, do którego można [coś] dołożyć, [np.] "vir" ('mężczyzna'), "mulier" ('kobieta'), "animal" ('zwierzę'), jak "albus, alba, album" ('biały, biała, białe'). To jest, którego znaczenie nie jest samo przez się zrozumiałe, bez dodania czegoś drugiego, ani nie kładzie się go w mowie absolutnej.]
Vol/1612, s. [14]

Adiectiva quidem nomina moventur per tria genera et tres terminationes.

Lub/1778, s. 16

Е. i Я. często używają się za jedno, osobliwie w wielkiej liczbie (in numero plurali) przydatnych (adiectivorum) piszą Святые, Swięci, i Святыя. Ta odmienność liter, E. у Я. w rodzajach imion przydatnych, (in generibus nominum adjectivorum), żadnej różnicy znacznej nie sprawuje.

Lub/1778, s. 44

PIĄTE skłonienie zamyka w sobie imiona przydatne (adiectiva) wszystkich trzech rodzajow.