Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

zakończenie

Język: polski

Cytaty

Superlativus najwyższy, ktory ják najwięcej wyznacza, á pochodzi, tákoż, à Casu Positivi, ná I, przydawszy SSIMUS, jáko doctissimus najuczeńszy; á ma trzy zákończenia, US, A, UM, ták jáko Positivus, ma trzy swoje zákończenia.

Drugie Terminationes, álbo zákończenia ná ER, IR, UR, idą podług tej, ná US, to jest; máją in Gen. I. in Dat. O. i dla tego niepotrzebują nowego Paradigma ále máją być declinowáne, jáko Dominus nieprzykładájąc, tylko in Vocativo E.

Wszystkie Dodane Imiona kończące się na e nieme, tego Zakończenia w Niewiesnym Rodzaju nie odmieniają.

Francuskie Cas [...] Znaczy Spadek albo Spadanie [...] to jest rozmaitość zakończenia Imion.

P. Co to jest Sposob w Czynosłowach? O. Są to rożne zakończenia albo Zagięcia (inflexions) ostatnich Syllab; dla wyrażenia rożnych kształtow w Czynosłowach twierdzenia albo znaczenia.

Zakończenia wyrazu, czyli końcówki deklinacyjne i konjugacyjne. Tak np. w wyrazach: dom-u, dom-owi, dom-em, dom-y, i.t.d. końcówkami są: -u, -owi, -em, -y; w formach słów: daje-sz, daje-my, daje-cie końcówki mamy: -sz, -my, -cie.