terminów gramatycznych online
końcówka morfem gramatyczny
Końcówka. Morfem fleksyjny występujący jako ostatni w ciągu morfemów składających się na formę fleksyjną i podlegający wymianie w deklinacji lub koniugacji.
Cytaty
Z tego widzimy, iż końcówki: m, ś, śmy, ście, odrywamy od słów i przyłączamy do spójnika, by, dla utworzenia trybu życzącego, lub dla utworzenia trybu warunkowego.
Końcówka jest cecha z wygłosem lub sam wygłos, np. stworzycielowi. Trzon z końcówką stanowią całkowite słowo. .... stworzycielowi.
Cecha k w końcówkach: ek, ka, ko, np. w I. stopniu: chwil(-a)-ka chłop-ek.
W jednoskazie przypadek lszy ktocomienny, jest zasadą stale utrzymaną, na której przydawaniem końcówek odbywają się odmiany we wszystkich innych przypadkach.
Siódmy przypadek wołający, (vocativus), połączony z wykrzyknikiem, jest zawsze głosem uniesienia, z tą tylko różnicą, że istotniki żywotne ludzkie zakończone na spółgłoskę twardą, przybierają bez różnicy końcówkę ie: panie, bracie
Późniéj dopiéro przydanemi zostały końcówki odróżniające w iloskazach każdą posługę, np.: ty kochałeś, ja kochałem, jakie w klassycznéj mowie, a za nią w gramatykach znalazły się.
W odmianie rozróżniamy w każdym wyrazie dwie części: źródłosłów i końcówkę. Źródłosłów jest to ta część wyrazu, która przez całą odmianę słowa niezmiennie i nieruchomie pozostaje. Końcówki są to cechy liczby, rodzajów i przypadków, które podług potrzeby z źródłosłowem łączymy, np. w rzeczowniku ryba, źródłosłowem jest ryb-, końcówką zaś a. Ta część ryb- przez całą odmianę rzeczownika nieruchomie i nieodmiennie pozostaje; ryby, rybie, rybą, rybami, rybom, w rybach.
Końcówka [grammatike] gr. tike, znaczy skład zbiór czegoś.
Końcówka dze także posługuje dla dźwięcznej ga [...] Trwoga w trwodze.
Zestawienie ogólnekońcówek na wszystkie litery abecadła, podług 3 rodzajów. By- Sła-by, słabi, słaba, słabe.
Rzeczownik ten podlega tu zmianom, a zmiany te widać w końcówkach jego, które za każdem nowem pytaniem, zmieniają się na inne.
Jeżeli masz np. rzeczownik rodzaju męskiego, wówczas musi i przymiotnik jego przybrać końcówkę rodzaju męskiego.
W końcówkach „ówna” w nazwach od imion ojców, n. p. Denesówna, prezesówna i tp.
Końcówka em emi dozwolona jest w poezji ze względu na rymy. (Zjazd Rejowski).