Historical dictionary
of grammatical terms online

samogłoska głoska

Language: polski
Etymology: od łac. vocales
EJO 1999, 510 Contemporary definition

Samogłoski. Głoski, dla których jedynym źródłem dźwięku są (quasi-)periodyczne drgania wiązadeł głosowych: wobec braku przeszkody w jamach nasady przy wymawianiu samogłosek ma miejsce względnie swobodny przepływ przez kanał głosowy wprawionego w drgania strumienia powietrza. Samogłoska jest więc zmodulowanym przez układ rezonatorów nasady tonem krtaniowym.

Quotations

Wymawianie samogłosek jest jedną z największych trudności języka angielskiego.

Rodzaj męzki kończy się na na: Sp. twardą, np. prałat [...]. Sp. miękką, np. zięć. półgłoskę j, np. gaj [...]. Samogłos. a, np. rządca.

Abecadło portugalskie dzieli się na samogłoski i spółgłoski.

Samogłosek jest sześć: a, e, i, o, u, y.

Samogłoski powstają przy mniej lub więcej otwartej jamie ustnej, np. a, e, i.

Ośrodek zgłoski stanowi samogłoska, z samogłoską mogą się łączyć spółgłoski poprzedzając ja lub następując po niej.

Kl/1939, p. 32 Definition

Samogłoski są głoskami zgłoskotwórczymi.