Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

terminer

Hasło w cytatach: est terminé, se terminer, terminé
Język: francuski
Dział: Morfologia (współcześnie)
  • Chapitre I. Des noms / Rozdział I. De nominibus: Fook/1768
  • Część druga. O częściach dyskursu: Duch/1699
  • Déclinaison des substantifs: MWG/1921
Definicja współczesna

Kończyć się (o końcówce lub temacie)

Cytaty

Première Conjugaison; des verbes qui se terminent en er. Pierwsza Konjugacya; o słowách ktore się terminują ná er, jáko to chanter, śpiewáć [ʃpiewáć].

Le Vocatif singulier de cette Déclinaison est terminé comme le Nominatif.

[...]

Vocativus singularis tej Deklinacji kończy się jak Nominativus.

Quand le radical se termine par un groupe de consonnes, il est sujet à présenter la voyelle -e- (ou -ie-) alternant avec zéro : Nom. sg. owc-a «brebis», Gén. pl. owiec.

[Gdy rdzeń wyrazu jest zakończony grupą spółgłoskową, to zachodzi w nim wówczas alternacja e/ie : ø. M. l.poj. "owc-a", D. l.mn. "owiec".]

Quelques féminins ont le nominatif sg. en -i. À part le nominatif, ils se déclinent comme les substantifs féminins à radical terminé par une consonne molle.

[Niektóre rzeczowniki rodzaju żeńskiego mają w mianowniku l.poj. końcówkę "-i". Z wyjątkiem mianownika odmieniają się jak rzeczowniki żeńskie o rdzeniu zakończonym spółgłoską miękką.]