staropolski

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• L/1807–1814
• Szt/1854
• Trz/1865
• Jes/1886
• Kr/1897
• Rozw/1923

STAROPOLSKI -a, -ie, [...].

Ten przypadek [...] po staropolsku kończył się zarówno na: ach, ech, och

Czas teraźniejszy o czystym piérwiastku tworzy się w języku naszym tylko od dwóch piérwiastków jes i jed: staropols. jeś-m zam. jes-mi, jeś zam. jes-si [...].

Staropolskie: chwalon, a, o, w czasie przeszłym, miało: chwalono jest, z czego powstała dzisiejsza forma nieosobowa: chwalono.

§ 33. Zjawienie się spółgłoski. W pewnych razach zjawienie się spółgłoski jest czysto mechaniczne; np. w wyrazie pszczoła zamiast staropol. pczoła.

Źródła cytuję ogólnikowo w ogóle bez liczbowych cytatów; najogólniej jako»staro- i nowo-polskie«, dalej jako zabytki wieku XVI, XV, XIV, zwłaszcza drugiej połowy XIV, poczem idą już tylko dokumenty itp. aż do 1136 r.

Na mieszaniu tego typu z poprzednim, mającym stały przycisk końcowy [...] polegają z jednej strony formy jak pol. łąka obok nazw miejscowych Łęki, dial. trzóda i staropol. czreedze (= *trzédzie) obok powszechnego trzoda [...].

Por. stp. robotaami itp.

stpol. Sciremusine