Historical dictionary
of grammatical terms online
of grammatical terms online
łącznik w orzeczeniu
Language:
polski
EJO 1999, 93
Contemporary definition
Copula (łącznik). Czasownik lub, rzadziej, luźny morfem pełniący funkcję wykładnika predykacji imiennej.
Quotations
Подлежащее и сказуемое соединяются глаголомъ być, который въ этомъ случаѣ составляетъ связь łącznik [...]: bezinteresowność jest cnotą. Dusza jest nieśmiertelną. On jest biedny. Kłamać jest haniebnie.
Kon/1920,
p. 73
Definition
Jeśli orzeczeniem jest imię, natenczas łączy się z podmiotem za pomocą czasownika być w jakimkolwiek czasie i trybie; czasownik ten nazywa się też w zdaniu w tym razie łącznikiem.
Orzeczenie nierozwinięte i rozwinięte. Orzeczenie zasadnicze; orzeczenie czasownikowe i imienne. Orzecznik. Łącznik.