Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

łącznik w orzeczeniu

Język: polski
EJO 1999, 93 Definicja współczesna

Copula (łącznik). Czasownik lub, rzadziej, luźny morfem pełniący funkcję wykładnika predykacji imiennej.

Cytaty

Grub/1891, s. 57

Подлежащее и сказуемое соединяются глаголомъ być, который въ этомъ случаѣ составляетъ связь łącznik [...]: bezinteresowność jest cnotą. Dusza jest nieśmiertelną. On jest biedny. Kłamać jest haniebnie.

Kon/1920, s. 73 Definicja

Jeśli orzeczeniem jest imię, natenczas łączy się z podmiotem za pomocą czasownika być w jakimkolwiek czasie i trybie; czasownik ten nazywa się też w zdaniu w tym razie łącznikiem.