terminów gramatycznych online
łącznik w orzeczeniu
Copula (łącznik). Czasownik lub, rzadziej, luźny morfem pełniący funkcję wykładnika predykacji imiennej.
Cytaty
Gdybyśmy np. zamiast Ziemia jest kulista, powiedzieli tylko: ziemia... kulista, zdanie takie nie byłoby ani pełne ani jasne [...]. Zdanie to będzie dopiero pełne i jasne, jeżeli przymiotnik kulista połączymy z rzeczownikiem ziemia. Połączenia tego dokonywamy w języku polskim za pomocą czasownika: być (jestem, jesteś [...] itd.), który się też z tego powodu nazywa w zdaniu łącznikiem.
Zresztą pisze się nie zawsze oddzielnie: nie szczęśliwy bierze tym razem, lecz zasłużony; nie raz, nie dwa razy im to mówiłem, ale powtarzałem bez końca; nie smak o tem stanowi i t. p., zwłaszcza zaś, jeżeli zaprzeczenie odnosi się do słowa (łącznika lub orzeczenia): on nie jest szczęśliwy, nie chcąc być natrętnym [...].
Orzeczenie nierozwinięte i rozwinięte. Orzeczenie zasadnicze; orzeczenie czasownikowe i imienne. Orzecznik. Łącznik.